In Leerdam Oost begon men eind jaren dertig met het bouwen van woningen. Deze werden door particulieren gefinancierd en er bestond veel belangstelling voor. Ook onze ouders hadden er wel oren naar. En zeker nu de broer van een kennis een rijtje huizen liet bouwen. Dat kon niet mis gaan. De huur was wel wat hoger, maar dat scheen geen bezwaar te zijn. De huizen waren net uitgezet en we moesten maar eens een kijkje gaan nemen, 'want dan weet je waar je terecht komt', vond moeder. Vaak werd er op zondagen naar Oost gewandeld waar de bouw vorderde. Een mondelinge toezegging was via een kennis al gedaan, maar schriftelijk nog niet. Tot er op een zondag mensen in de woningen aan het opmeten waren. En die wisten meer; er werden zelfs namen genoemd van toekomstige bewoners. Maar de naam Walt werd niet genoemd. In een niet al te beste stemming gingen we naar huis. Pa ging de volgende dag naar de eigenaar van de woningen en 'zou hem z'n oren wel eens wassen'. "Hou je wel een beetje kalm hè, met ruzie schiet je niets op," zei ma.
Pa kwam teleurgesteld terug. Wij zaten er niet bij, en waarom dat was wilde de eigenaar niet vertellen. Dat hele drame kwam ter ore van een functionaris van de woningbouwstichting Het Patrimonium. Hij bood onze ouders een ander huis aan, een hoekhuis dat binnenkort leeg zou komen. Dezelfde dag werd het huis, dat nog bewoond was, bekeken en het leek wel wat. Maar ja, behangen en schilderen was toch het minste wat er moest gebeuren wilde je er een beetje netjes bijzitten.
Van de stichting kregen we gratis verf en behang. "Je komt maar uitzoeken in het wijkgebouw," zei de heer Hames van Het Patrimonium. Er ging direct een brief naar tante Driek in Woerkum, want zij kan zo goed behangen en schilderen. En zo verhuisden we van het midden van de Tiendweg naar het hoekje.
Later kwamen we er achter waarom dat huis in Oost niet aan ons werd verhuurd. Het was algemeen bekend dat er in sommige woningen in de Rooie Pannenbuurt, naast onze ouders, nog 'medebewoners achter het behang zaten'. Want hoe je het ook bekijkt, de Tiendweg behoorde ook tot de Rooie Pannenbuurt. Misschien hadden ze daar zoals men weleens zegt: 'nog geen luis om dood te knijpen'.
--------------------------------------------------------------------------------
Wetenswaardigheden uit 1938
Op 31 januari werd prinses Beatrix geboren. Voor het eerst na 29 jaar een jonge Oranjetelg
Dit feest werd in Leerdam, vooral door de buurtverenigingen, enthousiast gevierd. De schoolkinderen trokken in optocht door Leerdam. Ook over de Lingedijk, waar Harm ze zag, maar hij stond aan de verkeerde kant van het hek.
In datzelfde jaar werd er op 7 september het 40-jarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina gevierd. Er werd een allegorische optocht gehouden. Er was veel volk op de been. Nu was Harm er wel bij, hij kreeg zowaar een vrije dag.
Voor het eerst na de fusie Van de Bergh, Van de Lugt en Varsseveld in 1934, maakt de daaruit ontstane Leerdamse Emba-holding enige winst.
Van de Zwarthut is er een klein feestje. De directie van de NV Vereenigde Glasfabrieken in Schiedam heeft bekend gemaakt dat alle uurlonen met ingang van 1 april met 1 cent worden verhoogd. Dat betekende voor Harm een loonsverhoging van 20%, van vijf naar zes cent per uur.
Oostenrijk sloot zich aan bij Duitsland, de zogenaamde 'Anschlus'. Daarna bezet Duitsland het Sudetenland; oorlog dreigt. Engeland en Frankrijk proberen de vrede te redden.
