De familie Walt woonde nu (1935) aan de Tiendweg tegenover het Voorwaartsveld, bijna vlak achter het doel. Zo nu en dan zag men de bal boven de schutting uitkomen, of werd hij met een harde knal er tegenaan geschoten. Vaak kwam het voor dat er een bal op de Tiendweg of in de sloot belandde.
In de voortuin van de familie stonden prachtige struiken en boompjes. Zij waren nog van de vorige eigenaar die naar de Meent was verhuisd. Het was een lust om te zien hoe die dubbele paarse en witte seringen bloeiden. Ook voor het slaapkamerraam van Harm - hij sliep beneden - stonden er struiken: een hoge gouden regen en een forsythia.
De groenteboer zei de eerste week: "Als ik zo brutaal mag zijn mevrouw, doe me een lol en laat die struiken snoeien. Je kunt amper bij de voordeur komen. Ik heb het al verschillende keren tegen de vorige bewoner gezegd, maar die sneed een paar takken weg. Echt snoeien deed hij niet." Ook Aart, de slagersknecht van Willem van de Meent, had problemen met de struiken: "Als het droog is lukt het nog wel, maar als het geregend heeft en de takken zijn nat, dan krijg je hier nog een extra bui," zei hij en demonstreerde dat door aan een tak te trekken. Op dat moment rolde een bal voor zijn voeten: "Zo, groeien die hier aan de boom," zei Aart. Maar moeder zei: "Nu weet ik waarom ze gisteren in de tuintjes aan het zoeken waren. Ze waren een bal kwijt."
Aan die tuinen moest wat gebeuren, want zowel in de voortuin als in de achtertuin was het behoorlijk dichtgegroeid. Het werd nog erger toen moeder begon te klagen: "Pa, doe er wat aan, die bomen en struiken nemen veel licht weg. Je moet vroeg de lamp aandoen en laat weer uitdoen. Dat kost alleen maar geld." Het ging over geld en daar had pa wel oren naar. En dus werden de struiken en bomen in de voor- en achtertuin gesnoeid. Het resultaat was er naar, het werd een stuk lichter in huis en er kwamen geen klachten meer.
Op een zondagmorgen landde de bal op de Tiendweg, stuiterde over het tuinhekje en kwam met een bons tegen de voordeur terecht. Veertien dagen later, op zondagmiddag, zat de familie in de achterkamer aan tafel. Men wilde juist beginnen met eten. Toen kwam een klap, gevolgd door glasgerinkel en toen nog een bons. Even later rolde een bal via een tafelpoot in de voorkamer naar de achterkamer tot voor de divan. "Zo, die is goed," zei Harm, "die club staat dan wel onderaan, maar raak schieten kunnen ze wel." Even later werd er gebeld en een man zei: "Of zij de bal terug kunnen krijgen. De rest regelen wij wel." Een andere man spijkerde een stuk triplex voor het raam en zei monter: "De rest komt morgen wel."
's Maandagsmorgens stond de heer Pelikaan, die ruiten verkocht, voor de deur. Hij nam de maten op, ging weg en kwam terug met een ruit. Toen hij de ruit geplaatst had zei hij: "Tot de volgende keer mevrouw. Ik heb de maten in mijn boekje staan, want nu de struiken weg zijn, zal er nog weleens een ruitje breken."
's Middags kwam de voorzitter van Voorwaarts, de heer P.M. van Gent, met een stukje glaswerk: "We hebben nog wat goed te maken mevrouw."
Gelukkig kreeg Pelikaan geen gelijk, hij moest nog maar éénmaal een andere ruit plaatsen, althans bij de familie Walt.
--------------------------------------------------------------------------------
Rond 1935
In 1931 werd er in Nederland een nieuwe partij opgericht: de Nationaal Socialistische Beweging (NSB) onder leiding van ir. A.A. Mussert. Hij was werkzaam bij de Provinciale Waterstaat in Utrecht.
In Nederland neemt de werkloosheid toe, ook in Leerdam. De werklozen brengen hun tijd door met dammen, schaken en sjoelen. 'Ons huis', een in 1920 geopend arbeidersgebouw aan de Tiendweg, werd hiervoor opengesteld. Een belangrijke rol hierin speelde de beheerder van 'ons huis', de heer G. den Adel. Maar er waren meer locaties.
De Leerdamsche Stoomboot Mij., opgericht in 1865, wordt geliquideerd. De Mij., die drie schepen in de vaart had - de Leerdam I, II en III - kon de concurrentie van spoor en auto niet meer aan. De schepen voeren op de Linge, de Merwede, de Noord en de Nieuwe Maas. Aanlegplaatsen waren Gorinchem, Dordrecht en Rotterdam. Vervoerd werden natuurlijk flessen, maar ook allerlei andere soorten goederen. Er werden ook personen vervoerd, zo kostte een tochtje naar Gorinchem 25 cent en naar Rotterdam 60 cent.
In 1932 vierde de toenmalige directeur, de heer H.A. van Ameide, zijn 50-jarig jubileum. Van Ameide overleed in 1933.
